Jessica Pratt
On Your Own Love Again
Drag City
Amerikalı şarkı/şarkı yazarı genç Jessica Pratt,
köklerini Vashti Bunyan, Sibylle Baier ve Laura Marling gibi folk
müzisyenlerinden alıyor. 2012 yılında kendi adını taşıdığı albümle psychedelic
folk ve lo-fi dünyasında hatırı sayılır bir yer edindi. Sesinin tınısı, şarkı
söyleyiş tarzı gerçekten de az bulunur cinsten ve bu kendisi için oldukça iyi
bir saygınlık sağlıyor. Siyahlar içerisinde hazırladığı o depresif ilk
çalışmanın neticesinde daha farklı seslenişlerle dinleyici karşısına çıkan
Pratt, ilkine göre daha pozitif tatlar sunan “On Your Own Love Again” ile yine
akustik dünyanın penceresini aralıyor. Ama tabii tamamen pozitif olduğu
anlaşılmamalı, yer yer kullanılan Bossanova ve Flamenko etkileri, bunun yanında
bazı ritmik akustik hareketler de yer alan bu olumlu duygular albümün yer yer
gidişatına olumlu katkı yapmış. Her şeyden öte sanki 60’ların sonunda ya da
70’lerde çıkmışçasına tam bir ambiyans albümü olan bu çalışmada “Wrong Hand”,
“Moon Dude” ve “Jaquelyn in the Background” gibi kalburüstü folk besteleri
mevcut. Her ne kadar günümüz popüler yaklaşımlarına balıklama dalan dinleyici
kitlesi çok olsa da Psychedelic folk ve deneysel işleri takip eden kitle de yok
değil. Bu çalışma onlar için ve gerçekten de çok iyi.
Annie Keating
Make Believing
Self Released
Şu son zamanlarda Americana ile ilgili müzisyenler
öylesine çoğaldı ki kimisini daha yeni duyuyoruz kimisini ise yeni dinliyoruz.
Bu müzisyenler erkek ise ya Bruce Springsteen ve John Mellencamp’ten kadın
vokal ise ya Lucinda Williams ya da Gillian Welch’den etkilenimini alıyor. Annie
Keating’de aynen bu söylediğim tanıma uyan bir portre çiziyor. “Make Believing”
kendisinin 6. albümü ve daha önceki “Belmont” albümünün kalitesinin uzağında
bir çalışma. Şarkı yazarlığı çok ciddi bir iş ve bir albüm yapıyorsanız onun
içerisine giren her besteye özen göstermek zorundasınız aksi takdirde bir yerde
tökezliyorsunuz. “Make Believing”de bu hataya düşülmüş ve bir yere kadar iyi
giden çalışmalar bir süre sonra sıkmaya başlıyor. “Coney Island” ve “Sunny Dirt
Road” gibi çalışmalar gerçekten de takdiri hak ediyor ama gerek Annie’nin çok
özellikli olmayan vokalleri ve beste kalitesindeki yetersizlik yüzünden birkaç
çalışma oldukça vasat. “Belmont” türünün en iyilerinden birisiydi ve sanırım
hep öyle hatırlanacak.
Ryan Bingham
Fear And Saturday Night
Axter/Bingham Records
Giyiminden kuşamına, söylediği şarkılardan tutun genel
duruşuna kadar bir Meksikalı portresi çizen mükemmel bir Americana müzisyeni.
New Mexico eyaletinin o tozlu yollarında yaşaması yazdığı söylediği şarkılara o
kadar yansıyor ki diğer Americana müzisyenleri arasından dikkatlice
sıyrılmasını biliyor. Genç yaşına rağmen 5 albümlük mükemmel bir dikografisi
var ve hepsinde de belli bir kalitenin çok üzerinde kalmasını iyi beceriyor.
Özellikle “Mescalito” ve “Roadhouse Sun” o müzik türünde ileride birer
kilometre taşı olacak vaziyette albümler. Son çıkardığı “Fear And Saturday
Night” ise diğerlerinden pek farkı olmayan buram buram Meksika kırması Amerikan
kokan şarkılarla dolu. Daha önce T-Bone Burnett ve Marc Ford gibi müthiş
isimlerle çalışan Bingham, bu sefer Wilco ve Crowded House ile birliktelik
yaşamış Jim Scott’ı yapımcı koltuğuna oturtmuş. Şarkılar olağanüstü derecesinde
güzel ve yer yer otobiyografik tatlar taşıyan sözlerle dolu. Veranda da
sallanan sandalyenize oturup bir kadeh viski ile bu albümü taçlandırmak sanırım
en doğru hareket olacaktır.
